کفپوش

کفپوش صنعتی

لزوم پیدایش کفپوش صنعتی

در جهان امروز که در تمامی ابعاد زندگی بشر با سرعت فزاینده ای رو به پیشرفت است بدیهی است که نو شدن و از میان رفتن مواردی که شاید در زمان خود تحولات شگرفی ایجاد نموده بودند امری است اجتناب ناپذیر. زمانی بود که کف واحد های تولیدی تا امکان اداری و بیمارستانی همه و همه با موزاییک و سنگ و یا حتی سیمان پوشیده شده بود و مشکلات فراوان آن نیز چندان به چشم نمی آمد. اما با گذشت زمان و پیشرفت در تمامی زمینه ها نیاز به کفپوشی متفاوت بدون معایبی که در نسل های قبل از آن وجود داشت بیش از پیش احساس شد.

معایب سنگ و موزاییک

اغلب واحدهای تولیدی و بیمارستانی جهت شستشوی ماشین آلات و تجهیزات خود از پاک کننده های اسیدی بهره می برند. و این امر در واحد های تولید مواد غذایی با حساسیت بیشتری انجام می پذیرد. بدیهی است بقایای این مواد به مرور زمان در واکنش با سیمان و سنگ موجود درکف موجبات تخریب را فراهم می آورد. و نتیجه تعطیلی خط تولید و ترمیم و تعویض قسمت های آسیب دیده کف خواهد بود. معضلی که همواره این واحد ها با آن روبرو بوده اند. لیکن کفپوش های صنعتی که معمولا بر دوپایه اپوکسی و پلی اورتان ساخته می شوند در برابر انواع شوینده ها مقاوم بوده و با آن وارد واکنش نمی شوند. از طرفی درز سیمانی بین موزاییک یا سنگ محل تجمع انواع آلودگی هاست که این مشکل نیز در کفپوش های نوین مرتفع شده و این کفپوش ها یک تکه و بدون درز انقطاع می باشند.

اپوکسی و پلی اورتان، چرا؟

هنگامی که بحث از کفپوش صنعتی پیش آید اولین موردی که پس از مقاومت شیمیایی مورد توجه قرار می گیرد مقاومت مکانیکی است. مقاومت مکانیکی یک کفپوش شامل مقاومت مناسب در برابر سایش، ضربه و خراش می باشد که لازمه رسیدن به آن سه فاکتور ذیل است.

1-    مواد مناسب که ذاتا استحکام مکانیکی مورد لزوم را داشته باشند.

2-    افزایش خواص مکانیکی با کمپوزیت سازی و استفاده از الیاف مناسب

3-    محاسبه ضخامت مناسب به منظور تحمل انواع تنش ها

بدیهی است که هر سه این موارد با کفپوش های پایه اپوکسی و پلی اورتان محقق می شود. این مواد در بین پلیمر ها جز سخت ترین ها طبقه بندی می شوند و از طرفی با استفاده از الیاف شیشه می توان مقاومت مکانیکی آن را بهبود بخشید. از طرفی چون اپوکسی و پلی اورتان هر دو از گروه رنگ های دوجزئی می باشند سخت شدن و تشکیل فیلم در آن ها از طریق واکنش های شیمیایی و ایجاد پیوند های متقاطع رخ می دهد. بنابرین این مواد در هر ضخامتی پس از ترکیب با جز دوم خود سخت شده و محدودیت رنگ های تک جزئی را ندارند ولی با این وجود حداکثر ضخامت 3 میلی متر تقویت شده با الیاف شیشه برای انواع کاربردهای با تنش زیاد کافی است. از آنجایی که سطح زیرآیند کار معمولا نارسانا می باشد جهت کنترل و اندازه گیری ضخامت از طریق محاسبه وزن مواد در هر متر مربع عمل می شود. برای کفپوش های بیمارستانی نیز از انواع کفپوش های رسانا که به کفپوش های آنتی استاتیک معروف هستند استفاده می شود.